گردشگری شهری، کنش متقابل گردشگران – میزبان و تولید فضای گردشگری پیرامون سفر به مناطق شهری با انگیزه های متفاوت و بازدید از جاذبه ها و استفاده از تسهیلات و خدمات مربوط به گردشگری است که آثار متفاوتی را در فضای شهری بر جا می گذارد.
مهم ترین ابعاد و اثرات توسعه گردشگری را می توان در سه حیطه محیط زیست، اثرات اقتصادی و اثرات اجتماعی و فرهنگی آن جست. با توجه به سه پیامد اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی و محیط زیستی در امر گردشگری می توان از راه گردشگری شهری هویت قومی و بومی را معرفی و هنرهای سنتی و بومی و نیز ادبیات عمومی را تقویت کرد. ایجاد اشتغال و معرفی مشاغل جدید از دستاوردهای مهم پرداختن به امر گردشگری است افزایش اشتغال سبب کاهش نابرابری های اجتماعی می شود و تعادل اقتصادی را فراهم می سازد. در حوزه محیط زیست نیز با افزایش گردشگری می توان بهسازی شرایط محیط زیستی، تقویت نهادهای مربوط به این حوزه و جلب مشارکت های عمومی را که موجب حفظ اراضی کشاورزی و اراضی تحت حفاظت است را فراهم کرد.
کنشگری گردشگران در فضاهای شهری پیرامون جاذبه ها، بافت شهر، خرید، اسکان و فعالیت های جنبی است که در رویکرد به موزه ها، تئاترها، نمایشگاه ها، مراکز تفریحی و نظیر اینها تبلور می یابد. اگر به تجربه های دیگر کشورها دقت شود در شهرهایی که فاقد جاذبه های گردشگری می باشند، مدیران شهری به ایجاد و توسعه پارک های چند منظوره، ایجاد مجموعه های فرهنگی-ورزشی و فرهنگسراها، ایجاد انواع موزه های طبیعی، تاریخی و هنری و تبدیل بناهای با ارزش قدیمی به مراکز فرهنگی و هنری، ایجاد و ساماندهی مسیرهای پیاده و دوچرخه سواری، راسته های تفریحی، بهسازی و نوسازی بافت های تاریخی، ساماندهی و طراحی دره ها، سواحل دریاها و رودخانه و نیز به ایجاد بناهای یادمان اقدام می کنند.
