سازمان سرمایه گذاری و مشارکت های مردمی

چکیده

با توجه به پدیده شهرنشینی در ایران و افزایش روز افزون خودرو‌ها در سطح شهرها، شاهد رشد قابل توجهی ترافیک در سطح خیابان‌های شهر هستیم که این معضل در بعضی کلان شهرها و شهرهای در حال رشد  تبدیل به مسئله اصلی مدیران شهری گشته است. در این جا سعی شده تا به بررسی علل ایجاد ترافیک در شهرها و ارائه راهکارهای کاهش ترافیک در دنیا، و نیز راهکارهای جاری کاهش ترافیک که شامل روش‌های اعمال محدودیت ترافیکی، طرح تردد زوج و فرد، آرام‌سازی ترافیک، مدیریت ترافیک پرداخته و سپس ضمن بررسی راهکارهای جاری کاهش ترافیک و تاثیرات آن به ارائه پیشنهاد موثر در این راستا و آموزش فرهنگ رفتار ترافیک اشاره شده است.

مقدمه

اهمیت موضوع ترافیک در جامعه شهری مدرن و نیمه مدرن یک واقعیت انکار ناپذیر است، که ناشی از مسائل مختلف شکل می گیرد. هنگامیکه انسان برای رفع نیازهای گسترده زندگی خود مجبور است که از فناوری و دستاورد صنعتی بنام اتومبیل استفاده کند، حذف این وسیله از زندگی اجتماعی روزانه به معنای نابود شدن تلقی می گردد،( همانند حذف آب و اکسیژن). نخستین پیامدی را که به جامعه انسانی این دستاورد صنعتی عرضه می کند، معضلی بنام تردد خودروها و عدم تناسب اتومبیل ها با امکانات توسعه عمران شهری در مسئله حمل و نقل است؛ به عبارت دیگر این مشکل اجتماعی ترافیک نامیده می شود.
این پدیده اجتماعی با بروز مشکلاتی چون اتلاف وقت، هدر دادن فرصت های مناسب زندگی، آلودگی صوتی و هوایی،هدر رفتن سرمایه ای ملی مانند انواع سوخت های لازم، مشکلات روحی و روانی ، ناراحتی های عصبی و... همراه است. چنین پیامد هایی در زندگی جوامع بشری باعث شده که شاه کلید حل مشکل ترافیک را، "انسان" بدانند و همین مسئله، کار متولیان امر ترافیک را با

مشکل روبرو کرده است.

بارزترین نکته اینجاست؛ انسانی که با تمام توانمندیهای خود توانسته بر صنعت فائق آید و در جهت راحتی زندگی خود ماشین را اختراع کند، و بهترین جاده ها و امکانات را برای زندگی بدون دغدغه خود فراهم نماید،عالی ترین قوانین را برای حل معضل ترافیک تدوین کند، لیکن نقش انسانی خود را در حل مشکل ترافیک نادیده گرفته است. بر این اساس، حاضر به این نبوده است که در نگرش ها و باورهای رفتاری خود تغییراتی را ایجاد کند و تمایل به این داشته است که در طی زندگی روزانه خود در شهر برای تسریع بخشیدن به کارهای شخصی و جمعی خود از هر طریقی که شده است از ماشین شخصی خود استفاده کند؛ براساس این طرز تلقی که تمام افراد جامعه شهری در زندگی خود دارند، تمام خیابانها و معابر عمومی شهر همیشه با بار ترافیکی همراه بوده است. در کلان شهرهای بزرگ جامعه خودمان من جمله تهران، مشهد، اصفهان، شیراز و ... شاهد چنین پیامد اجتماعی در حال حاضر هستیم.
با توجه به چنین پارامترهایی میل به خودخواهی، عدم ایثار و از خودگذشتگی، اهمیت منافع فردی و فدا کردن منافع جمعی برای راحتی زندگی شخصی، عدم انسجام اجتماعی و فرهنگی در میان شهروندان، بی نظمی فرهنگی بر ساختار زندگی اجتماعی و...در بروز معضل ترافیک شهری بسیار موثر است. از مهمترین راهکارها و استراتژیهای فرهنگی و اجتماعی برای حل این مسئله، تغییر در باورها و نگرش افراد، و جهت دادن به رعایت رفتارهای فرهنگی ترافیکی، بهرمندی از ابزار های اجتماعی چون آموزش و رسانه های جمعی در این زمینه بسیار سودمند و راهگشا است.

با توجه به وجود ترافیک در کلان شهر ها و مراکز شهرها از جمله شهر قزوین علل ایجاد ترافیک و راهکارهای ارائه شده برای از بین بردن ترافیک در شهرهای مختلف را به صورت مختصر بررسی میکنیم.

بیان مساله

در مراکز شهر قزوین مانند خیابان سبزه میدان، خیابان خیام، سپه و ... شاهد ترافیک سنگین در ساعاتی از روز هستیم که با توجه به اقدامات صورت گرفته جهت کاهش ترافیک و سهولت رفت و آمد، هرروز شاهد ترافیک بیشتر در سطح شهر هستیم؛ در این تحقیق با بررسی روش های به روز و راه کارهای شهر های دیگر دنیا برای مقابله با ترافیک به شناخت و انتخاب بهترین روش ها و راه کارها با توجه به موقعیت مکانی و شرایط موجود میپردازیم.

تعریف ترافیک

ترافیک یک واژه شناخته شده بین المللی است و در قوانین به مجموعه عبور و مرور وسائط نقلیه و اشخاص و حیوانات در راهها اطلاق می گردد .ترافیک از سه عامل تشکیل می شود این عوامل عبارتند از : انسان ، راه ، وسیله نقلیه چنانچه هر یک از عوامل سه گانه نباشد اصولا مساله ای بنام ترافیک وجود نخواهد داشت.

بررسیها نشان داده است که بهترین راه کنترل ترافیک و به مفهوم دیگر به حداقل رسانیدن ضرر و زیان ناشی از آن ، استفاده از سه گروه عواملی است که شاید بتوان آنها را به صورت سه نوع راه جهت بهبود ترافیک بیمار در این جامعه تجویز نمود که این عوامل عبارتند از:

1. مهندسی ترافیک
2. اجرای مقررات و نظارت بر آن
3. آموزش هدفمند

 

اجزاء مهندسی ترافیک

کار مهندسی ترافیک را می توان به اجزاء زیر تقسیم کرد:

1. مطالعه مشخصات ترافیک
2. عملکرد ترافیک
3. برنامه ریزی ترافیک
4. طرح هندسی
5. مدیریت ترافیک

مطالعه مشخصات ترافیک

این مرحله شامل روشهای انجام مطالعات ترافیکی به منظور تعیین مشخصات جریان ترافیک و درک خصوصیات اصلی جامعه و اصناف رانندگان و وسائل نقلیه به عنوان اجزاء اصلی تشکیل دهنده ترافیک است.

موضوعات این مطالعه عبارت است از:

کاربران – وسیله نقلیه – سرعت ، زمان سفر و تاخیر – حجم و چگالی ترافیک – مطالعات مبداء و مقصد – ظرفیت – پارکینگ – تصادفات – حمل و نقل عمومی- جذابیت سفر- سیستم های نظارتی- سیستم های هوشمند- بسته های آموزشی

عملکرد ترافیک

این مرحله شامل معیار های مقرراتی ترافیک و وسائل کنترل ترافیک می شود.

معیارهای مقرراتی: الف: مقررات و قوانینی که برای کنترل رانندگان و وسائل نقلیه و عابرین تنظیم شده است.

ب: مقرراتی که کنترل کننده عملکرد وسائل نقلیه در جریان ترافیک است ،معیارهای اساسی برای تنظیم ترافیک شامل کنترل در تقاطع ها ، کنترل های سرعت خیابان های یکطرفه و کنترل پارکینگ.

وسائل کنترل ترافیک

اصول طراحی ، نصب،عملکرد و نگهداری تابلوها، چراغ های راهنمایی، علامت گذاری رویه وسائل مسیر دهی ترافیک به منظور تامین مبانی استفاده هوشیارانه این وسائل در موقعیت های بخصوص

برنامه ریزی ترافیک

این بخش شامل برنامه ریزی تسهیلات ترافیکی است که در آن شناخت خصوصیات سفرهای شهری ، حمل و نقل عمومی، انجام مطالعات و تهیه طرح جامع حمل و نقل صورت می گیرد. دراین رابطه هماهنگی بین مهندس ترافیک و برنامه ریزی شهری لازم است. این برنامه ها می تواند شامل مواردی ازقبیل برنامه های بلند مدت برای شبکه راه ها ، سیستم های حمل ونقل عمومی ، پارکینگ ها و پایانه ها و همچنین ارزیابی اثرات محیطی بر تغییرات لازم دراین برنامه ها باشد.

مدیریت ترافیک

به طور کلی هدف مدیریت ترافیک ، استفاده بهینه از شبکه های راه های ارتباطی موجود و افزایش ایمنی راه ها ست . این هدف باید تا حد ممکن بدون لطمه زدن به محیط زیست  و عدم مداخله در سایر طرح های فرادست و جامع شهری تحقق یابد . به عبارت دیگر مدیریت ترافیک ، استفاده از امکانات موجود ، افزایش بهره وری آنها و حفظ منافع عمومی مربوط به شبکه راههای ارتباطی است . اقدامات مربوط به اعمال مدیریت ترافیک شهری ، به نوع ترافیک بستگی دارد . برای مثال ، اقدامات مربوط به اعمال مدیریت برای تسهیلات مربوط به عابران پیاده ، دوچرخه سوارها و یا وسایط نقلیه سنگین با یکدیگر متفاوت است . همیشه اشکالاتی در هماهنگی بین این اقدامات وجود دارد و بندرت می توان طرحی تهیه کرد که درتمامی جوانب فقط سود داشته باشد . به عنوان مثال افزایش فضای سبز پیاده رو که در تقویت روحیه افراد مسن و معلول بسیار مفید است ، ممکن است سبب کاهش سطح لازم برای عبور عابران پیاده شود اصولا طرحهای مدیریت ترافیکی با توجه به انواع مختلف جاده ها و نیازهای گوناگون مردم با یکدیگر متفاوت است . و نیز طرح هر موضوع ترافیکی با طرح همین موضوع در جایی دیگر و یا در زمانی دیگر ممکن است یکسان نباشد . به طور خلاصه ، مهمترین اقدامات مدیریت ترافیک به شرح زیر است:

اجرای سریع و کم هزینه طرح

 بهبود بهره وری تسهیلات و امکانات موجود با در نظر گرفتن نیاز های مختلف استفاده کنندگان از معابر.

 افزایش ایمنی راه ها و یا حد اقل جلوگیری از کاهش ایمنی آنها .

حفاظت از محیط شهری تا حد ممکن در راستای کاهش آلودگی .

روش های مدیریت ترافیک

روش های مختلفی برای طراحی و اعمال مدیریت ترافیک در شهرها وجود دارد . متداول ترین این روشها که در یک طرح جامع مدیریت ترافیکی شهری استفاده می شود ، شامل موارد زیر است:

در واقع برای اینکه بتوان نظارت فرهنگی و مدیریت بر رفتارهای ترافیکی در سطح شهر داشته باشیم ، چندین پیشنهاد را بیان می نماییم که در زمینه اصلاح فرهنگ ترافیک موثر است.

1. ایجاد یک شهرک آموزش فرهنگ ترافیک و آموزشهای لازم آن در سطح شهر و فضاهای عمومی شهر.
2. تدوین و استمرار دوره های آموزشی فرهنگ ترافیک و نحوه اشاعه آن.
3. برگزاری کارگاه های آموزشی در سطح شهر و استفاده از نیروهای مجرب دانشگاهی مسئولین مربوطه برای آموزش به شهروندان.
4. تهیه و تدوین بازی ها و فیلم های آموزشی درارتباط با فرهنگ ترافیک و نمایش آن در مدارس و فضاهای عمومی.
5. گنجاندن واحد درسی به عنوان نقش ترافیک و پیامد های آن در زندگی روزمره در مراکز علمی و دانشگاهی.
6. تشویق و ترغیب شهروندان به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و اختصاص دادن یارانه بیشتر به این حوزه.
7.  آگاهی دادن به شهروندان نسبت به معضلات اجتماعی و روانی ترافیک در زندگی روزمره از طریق رسانه ها، جراید، همایش ها ، کنفرانس ها و...
8. اصلاح قوانین و مقررات ترافیک و سرعت بخشیدن به فراگیر کردن استفاده از دوچرخه و اعمال سیاست های تشویق و ترغیب به ترویج فرهنگ دوچرخه سواری.
9. استفاده از ظرفیت های تبلیغات شهری جهت فرهنگ سازی ترافیک
10. راه اندازی شبکه رادیویی همانند رادیو پیام و رادیو شهر در شهر مشهد برای ارائه آخرین اطلاعات از ترافیک شهری
11.  نظر سنجی و کسب نظرات شهروندان درباره ترافیک و ارائه آخرین گزارشات و اطلاعات در این زمینه به شهروندان از طریق رسانه های پر مخاطب.
12. به تصویر کشاندن سیستم نظارت اجرایی بر رانندگان درسطح شهر.
13. برقراری یک رسانه مجازی برای فراگیری شهروندان به رعایت فرهنگ ترافیک.
14. تجزیه و تحلیل علمی ، روانشناختی، فرهنگی و اجتماعی حوادث و پیامد های ترافیکی توسط کارشناسان واجد شرایط از طریق برنامه های صدا و سیمای استان در بازه های زمانی گوناگون و استمرار این برنامه ها.
15. اصلاح و تکمیل علائم مورد نیاز ترافیک و راهنمایی و رانندگی و کنترل مستمر آن در سطح شهر
16. توسعه زیر ساختهای رایانه ای و دولت الکترونیک و دسترسی شهروندان به این خدمات برای انجام فعالیت های روزمره و..
17. تحقق شاخص های شهر هوشمند و تجلی مصادیق آن در پیشبرد طرح های ترافیکی.

آموزش

آموزش و رسانه های ارتباطی به عنوان دو رکن اساسی در اصلاح فرهنگ ترافیک، نقش بارزی در تغییر نگرش و باورهای رفتاری ترافیک دارند. این دو بعد می توانند بین ساختارهای مرتبط با ترافیک هماهنگی و انسجام لازم را در جهت اصلاح و بهبود رفتار ترافیکی ایجاد کنند، برای دست یافتن به چنین اقداماتی، باید تغییرات و اصلاحاتی در دو زمینه نگرش و فرهنگ عمومی ترافیک ایجاد کرد؛ بر این اساس ترغیب سازی و متقاعد سازی از طریق برنامه های کوتاه و بلند مدت، اشاعه و خلق دستاوردهای جدید و نوآوری در طرز شیوه های اجرایی و طراحی برنامه های فرهنگی ترافیک، خود سرآمد لازم برای بررسی تاثیر گذار کارکردهای آموزش و رسانه های جمعی در مدیریت فرهنگی و اصلاح رفتارهای ترافیکی است.

نقش کارکردی آموزش در ساختار مدیریت فرهنگی ترافیک

آموزش در زندگی انسان منجربه تغییر در باورها و رفتارها شده است. در عصر حاضر یکی از اقدامات اصلی برای به سامان کردن معضلات ترافیکی تکیه بر محور آموزش و فرهنگ سازی است. آموزش در لغت به معنای دانش آموختن و یاد دادن به کار رفته است ، به عبارت دیگر فرایند یادگیری و یاد دهی را اصطلاحاً آموزش می نامند. آموزش منجربه توسعه آگاهی و ویژگیهای شخصیتی افراد میشود.

آموزش سبب چگونگی توسعه اندیشه وکنار آمدن و پذیرش و تسلیم با واقعیت های زندگی می گردد

 در واقع آموزش در ارتقاء فرهنگ عمومی ترافیک که خصوصیت آموختنی داشته و با جنبه های فرهنگی و اجتماعی در زندگی روزمره انسان قرن حاضر همراه بوده، موجب این شده که شهروندان جامعه را به سمت فرایند سازگاری و تطابق با قوانین جامعه هدایت کند؛ و به نوعی فرهنگ یگانه سازی را در افکار عمومی شهروندان نهادینه نماید.

آموزش در ارتقاء فرهنگ ترافیک وسیله ای برای رشد ، تقویت، نهادینه کردن و احترام گذاشتن به قوانین راهنمایی و رانندگی است؛ این فرایند در عرصه زندگی شهری باید با راهکارها و استراتژیهای کوتاه و بلند مدت همراه باشد. باید سعی کرد آموزش عملی و رسمی که در جامعه وجود دارد را با موضوعاتی چون حمل و نقل شهری- ترافیک و عبور و مرور و... ترکیب کرد؛ تا اطمینان یابیم که شهروندان با اصلاح رفتاری خود و نهادینه کردن این آموزش ها می توانند به توسعه فرهنگ عمومی جامعه کمک نمایند؛ برای رسیدن به چنین فرایند هایی در بحث آموزش ترافیک باید اشاره به یکسری از نهادهای کنیم، که نقش موثر در نهادینه کردن و بهینه سازی فرهنگ ترافیک دارند.

مدیریت سازمانهایی چون آموزش و پرورش، آموزش عالی، که در واقع همان نهادهای اصلی تعلیم و تربیت می باشند؛ با استفاده از ابزارهایی چون فضاهای آموزشی همانند (مهد کودک- مدرسه- دبیرستان- دانشگاه)،معلمان و اساتید و محتوای کتب درسی در جهت تقویت فرهنگ سازی ترافیکی می توانند نقش موثری در مدیریت فرهنگی ترافیک ایفاء نمایند.

تدوین چنین سیاست های آموزشی در جامعه و مدیریت آن، در اختیار آن بخش از نهادهای شهری و مدیریت کلان شهری است که با معضل ترافیکی روبرو هستند؛ همچنین تصمیم گیری در مورد مبانی و محتوای آموزش فرهنگ سازی ترافیک در اختیار شورای عالی ترافیک ، آموزش و پرورش و آموزش عالی و سایر نهادهای ذیربط می باشد.

این نهادها می توانند در جهت سامان دهی مدیریت فرهنگی ترافیک با همکاری یکدیگر برای معلمان ، مربیان، دانشجویان ، دانش آموزان ، خردسالان و سایر شهروندان کلاس ها و برنامه های مدون آموزشی تشکیل دهند؛ و همچنین نظارت کافی بر اجرای کامل دقیق برنامه ها را داشته باشند؛ همچنین با اتخاذ شیوه های جالب و جذاب می توان مطالب را به دیگران انتقال داد و تفهیم کرد، تا نهادینه گردد. این فرایندها با توجه به موقعیت سنی و سطح آگاهی در هر مقطع باید یکسری از آموزش های ترافیکی را ارائه داد.

از بعد جامعه پذیری و فرهنگ پذیری هم، آموزش از طریق نهادها و سازمانهای ثانویه شهری می توانند با اجرای سیستم ضمانت اجرایی چون جریمه کردن و تشویق نمودن در شهر به شهروندان فرهنگ سازی ترافیک را آموزش دهند. شکل گیری پلیس نامحسوس در بزرگراه های شهری، طرح موبایل پارک، حضور پلیس در معابر و مکانهای شلوغ با برگه های جریمه و... از نمونه های بارز جامعه پذیری شهروندان مشهدی در جهت فرهنگ سازی ترافیکی است؛ که تاحدی این فعالیت ها بر روانسازی ترافیک در شهر کمک شایانی کرده است.همچنین حضور پررنگ نیروی انتظامی استان و بخشهای مربوط به کنترل ترافیک در نمایشگاه های فرهنگی و اجتماعی که در سطح شهر برپا شده است، با تهیه اسلایدها و برشورها و انیمیشن سازی توانسته اند در جهت جامعه پذیری رعایت ترافیک، فعالیت های عمده ای در نقاط کشور در سطح معابر شهری و جاده ای انجام دهند. خدمات و فعالیت های فرهنگ سازی ترافیکی معاونت راهنمایی و رانندگی استان در ورودی های شهر مشهد در ایام شلوغ از دیگر گام های موثر در روانسازی ترافیک می باشد. خلاء وجود شهرک ترافیک در نقاط مختلف مشهد از سرمایه گذاری های اجتماعی برای فرهنگ سازی و مدیریت فرهنگی ترافیک، از نکات بارز در زمینه جامعه پذیری رعایت قوانین ترافیکی محسوب شده است؛ همچنین تولید پازل های جهت دار در زمینه رعایت فرهنگ ترافیک، تولید اسباب بازی ها و های CD رایانه ای و... در جهت اجتماعی کردن کنترل ترافیک آن طوری که باید تاثیر گذار باشد تولید نشده است و بدون نظارت بر روند تولید ومحتوای آن سازمان های فرهنگی تنها برای اینکه توجیه آماری فعالیتهای خود را سالانه نمایند یک ابزار ناکارآمد را برای شهروندان مشهدی تولید کرده اند؛ که جای بسی تامل داشته و باید بیشتر بر فرایند این تولیدات فرهنگی نظارت شود.

نقش کارکردی رسانه های جمعی در ساختار مدیریت فرهنگی ترافیک

رسانه های جمعی از طریق آگاه سازی و اقدامات تبلیغاتی ( ترویجی) می توانند در نگرش و تغییر فرهنگ ترافیک به سمت تقویت و اصلاح بسیار موثر باشند. در عصر حاضر اثر نفوذ وسایل ارتباط جمعی از طریق پیام توانسته ساختار گوناگون جامعه را تغییر دهد. وسایل ارتباط جمعی می توانند با ارائه پیام های مختلف فرهنگی و اجتماعی در جهت اقناع و متقاعد کنندگی مخاطبان در رعایت رفتار ترافیکی الگوی مفیدی تلقی شوند. رسانه های جمعی می توانند به شیوه های مستقیم یا غیر مستقیم به آموزش مخاطبان در زمینه رفتار ترافیکی و تغییر نگرش به سمت رفتار ترافیکی مثبت اقدام کنند. این ابزار می توانند در یک زبان و احد، پیام آموزشی و فرهنگی یکسان را به انبوهی از افراد شهروند که در حین رانندگی باشند در باره ترافیک انتقال دهند، وسایل ارتباط همگانی از طریق تصاویر، گفتار، نوشتار،نقاشی و...اشاره به مفاهیم ترافیکی می نمایند و به صورت عینی و واقعی مردم را با معضلات این مسئله روشن می کنند؛ بر این اساس میزان یادگیری و درک و تغییر نگرش نسبت به فرهنگ ترافیک بالا می رود

در واقع رسانه های جمعی باید نوآوری و خلاقیت و نگرش نو و مثبت، به صورت مستمر در رفتارهای ترافیکی شهروندان ایجاد نمایند. رسانه های همگانی برای تغییر نگرش رفتار ترافیکی شهروندان باید مراحل سه گانه ای چون انجماد زدایی، جایگزینی و انجماد مجدد را مد نظر داشته باشند، که جزء کارکردهای اساسی مدیریت فرهنگی وسایل ارتباطی، بر فرهنگ سازی ترافیکی است.

راه کارها برای ترافیک زدایی

یکی از راه‌حل‌های امروزی اینترنت اشیاء است.

ینترنت اشیاء و به کارگیری سامانه‌های مدیریت ناوگان، تنها راه‌حل هوشمندانه مدیریت ترافیک

پیش‌بینی می‌شود که تا سال ۲۰۲۰ بیش از ۴۱ تریلیون دلار برای هوشمندسازی شهرها هزینه شود. اما ایران در این مسیر دقیقا چه جایگاهی دارد؟

برای هوشمندسازی یک شهر باید تمامی واحدهای تکنولوژی از جمله انسان‌ها، خانه‌ها، خودورها، جاده‌ها و زیرساخت‌ها به یکدیگر متصل بوده و تبادل اطلاعات کنند.

بیایید به قدم ابتدایی یعنی تعریف شهر هوشمند بازگردیم.

عنوان شهر هوشمند به چه شهری اطلاق می‌شود؟

شهری هوشمند است که تمام امور مربوط به زندگی شهری مثل حمل‌ونقل درون شهری، خدمات آب و فاضلاب، خدمات برقی، مسائل مربوط به اینترنت، بهداشت و درمان، دولت الکترونیک و مشارکت مردمی در امور شهری در کمترین زمان و بالاترین سطح بهره‌وری با استفاده از فناوری‌های خاص صورت گیرد.

دو لازمه اساسی یک شهر هوشمند

• ارتباط داشتن کلیه خودورها با یکدیگر (V2V)
  • در این تکنولوژی خودرو با تمامی چهار خودرو اطراف خود در ارتباط است و اطلاعات آن‌ها را دریافت می‌کند. این تکنولو ژی پایه و اساس خودروهای خودران است.
• ارتباط داشتن کلیه خودروها با کلیه زیرساخت‌های شهری (V2I)
  • تمامی خودورها با زیرساخت‌های شهری در ارتباط بوده و امکان جا‌به‌جایی اطلاعاتی از جمله شرایط آب‌وهوایی، سیگنال‌های ترافیکی و تصادفات فراهم می‌شود    .

تلفیق این ۷ راهکار و تکنولوژی شهر هوشمند ترافیک را به یک خاطره تبدیل خواهد کرد.

1. پیاده‌سازی تکنولوژی (V2I) و دریافت سیگنال‌های ترافیک با در جریان گذاشتن دیگر رانندگان برای جلوگیری از ورود خودروها به مسیر ترافیک

دریافت سیگنال‌های مربوط به ترافیک با پیاده‌سازی تکنولوژی (V2I) امکان‌پذیر است. با استفاده از این تکنولوژی است که کلیه داده‌های مربوط به خودرو جمع‌آوری می‌شود. در صورتی که در یک مساحت مشخص تعداد زیادی خودرو با سرعتی کمتر از سرعت نرمال ایستاده باشند، اعلام ترافیک می‌شود. در نتیجه خودروهای دورتر زمان تصمیم‌گیری در انتخاب مسیری متفاوت را خواهند داشت.

2. دریافت اطلاعات مربوط به تغییرات آب‌وهوایی و تصادفات ناگهانی مسیر و انتقال آن به رانندگان با استفاده از تکنولوژی (V2I)

یکی از مسایلی که امروزه کشور ایران را با مشکل موجه کرده است، تصادفات ناشی از تغییرات آب‌وهوایی است. این تصادفات بویژه در ایام تعطیل، ترافیک‌های زیادی را باعث می‌شود. دریافت اطلاعات مربوط به آب‌وهوا و تصادفات از طریق زیرساخت‌ها، احتمال ایجاد ترافیک را به میزان زیادی کاهش می‌دهد.

3. ثبت اطلاعات خودرو و عملکرد رانندگان با استفاده از سامانه‌های مدیریت ناوگان و ردیاب‌ها در جهت بهبود رفتار رانندگی و کاهش ترافیک‌های ناشی از تغییر مسیر، ترمز و شتاب‌های ناگهانی 

پیاده‌سازی سامانه‌های مدیریت ناوگان و نصب ردیاب‌ها بر روی خودروها با قابلیت خواندن اطلاعات (ECU) خودرو امکان پیاده‌سازی تکنولوژی (V2V) را فراهم می‌کند.

اگر به اطلاعاتی که سامانه‌های مدیریت ناوگان در اختیار رانندگان و مدیران قرار می‌دهند دقت کرده باشید مشاهده می‌شود که داده‌هایی مثل میانگین سرعت، موقعیت مکانی، ترمز و شتاب‌های شدید، میزان سوخت مصرفی…می‌تواند تا حد زیادی اطلاعات سازنده‌ای را در اختیار دیگر خودروها قرار داده و تصمیمات سازنده‌ای را باعث شوند.

از طریق کنترل رفتار راننده، رانندگان را به سمت اکو-درایوینگ راهنمایی کرده و با بهبود رفتارهای خطرناک آن‌ها، از ایجاد تصادفات و ترافیک‌های ناشی از تغییر مسیرها، شتاب‌ها و ترمزهای ناگهانی می‌کاهد.

 

4. آگاه کردن رانندگان از میزان ترافیک کلیه مسیرها برای تصمیم‌گیری‌های بهینه

5. اعلام حضور عابران پیاده در مسیرها و به کارگیری راهکارهای تنبیهی برای عابرانی که در مسیرهای مخصوص خودرو حرکت کرده و یا بدون توجه به چراغ راهنمایی و رانندگی از خیابان عبور می‌کنند

آگاهی از حضور، تنها شامل خودرو نمی‌شود. بلکه آگاهی از حضور عابران پیاده نیز می‌تواند از بروز بسیاری از حوادث جلوگیری کند. حضور ناگهانی یک عابر پیاده گاهاً  تصادفات زیادی را باعث شده است.

از طرفی بعضی از عابران بدون توجه به رنگ چراغ‌های راهنمایی و یا جاده‌ها و راه‌های مخصوص عبور خودرو، با حضوری به موقع در این مکان‌ها ترافیک زیادی را باعث می‌شوند. چرا که ترمز زدن یک خودرو برای عدم برخورد با عابر پیاده، ترمزهای پی‌درپی رانندگان دیگر را به دنبال دارد که این فرآیند خود منجر به ترافیک سنگین در بزرگراه و خیابان‌ها می‌شود.

6. استفاده از خودروهای اشتراکی از جمله تاکسی‌های گردشی و اتوبوس‌ها به جای خودروهای شخصی

یکی ازعوال ترافیک و آلودگی هوا در ایران، استفاده بیش از حد مردم ا زخودورهای شخصی است. با حضوری کوتاه در خیابان‌ها می‌بینیم که تعداد خودروهای کم سرنشین روز به روز فزونی می‌یابد. این در حالی است که تعداد خیابان‌ها، جاده‌ها و پل‌ها به ندرت افزایش می‌یابد. با روی آوردن شهروندان به سمت استفاده از خودروهای اشتراکی مثل تاکسی‌های گردشی خطی، اتوبوس‌ها و ون‌های خطی می‌توان تا حد زیادی از ترافیک شهری کاست

7. این راهکار کمی رویایی به نظر می‌رسد اما اگر بتوان در آینده نه چندان دور هواپیماهای بدون سرنشین کوچک را برای جابه‌جایی مسافران با مسیرهای کوتاه مورد استفاده قرار داد می‌توان به کاهش موثر ترافیک امید داشت.

امروزه شرکت آمازون اشیا پستی خود را با استفاده پهبادهای بدون سرنشین به مقصد ارسال می‌کند. پیاده‌سازی ایده هواپیماهای بدون سرشنین برای مسیرهای کوتاه علی‌رغم نیاز به هزینه‌های زیرساختی هنگفت اولیه می‌تواند به طور کامل ترافیک را از بین ببرد. هر چند کمی دور از ذهن به نظر می‌رسد.

از دیگر راهکارهایی که میتوان به آن ها اشاره کرد

1. توسعه شبکه حمل‌ونقل عمومی.
2. کاستن از سفرهای شهری با هوشمندسازی،
3. گران‌کردن هزینه استفاده‌کنندگان از وسایل نقلیه شخصی به‌ویژه در ساعات پیک و اعمال برخی
4. اصلاحات هندسی تقاطع ها، معابر و دسترسی ها
5. سیاست گذاری درتغییر ساعت ادارات و مدارس
6. استفاده از تجربه شهرهای بزرگ اروپایی
7. مدیریت فضاهای پارک خودرو
8. شرط شماره‌گذاری خودروهای جدید
9. اجرای طرح جامع حمل و نقل شهری
10. حرکت در مسیر شهر هوشمند

معرفی راهبرد های شهر های مختلف دنیا در مقابل ترافیک

سئول:

• بهبود سیستم خطوط ریلی شهری و اتوبوس

• توسعه ممتد خطوط ریلی و خطوط ویژه اتوبوس
• بهبود سرعت و راحتی در ارائه خدمات

• کنترل‌های کارآمد روی اتومبیل‌های شخصی

• تشویق به عدم‌استفاده از اتومبیل شخصی
• اجرای سیاست‌های پارکینگ

• معرفی سیستم حمل‌ونقل هوشمند (ITS)
• تلفیق و هماهنگی سیستم‌های حمل‌ونقل در ناحیه کلان‌شهری

• تسهیل جریان بین روش‌های حمل‌ونقل
• یکپارچگی شبکه حمل‌ونقل به یکدیگر برای پاسخ به تقاضای سفر منطقه‌ای

• اجرای سیاست‌های مرتبط با حمل‌ونقل پاک

• بهبود امکانات پیاده‌روی
• تشویق روش‌های سفر سبز و بهبود تسهیلات حمل‌ونقل

در ادامه هر یک از سیاست های به‌کار گرفته شده در سئول،برای نمونه بیشتر توضیح داده می‌شود:

• بهبود سیستم حمل‌ونقل عمومی: حمل‌ونقل انبوه بر در کلان‌شهر سئول بر اساس شبکه به‌هم‌پیوسته‌ای از مسیرهای اتوبوس و خطوط مترو می‌باشد. در حالی که مترو عمدتاً توسط نهادهای عمومی اداره می‌شود، هر مسیر اتوبوس به یک شرکت خصوصی اختصاص دارند، هرچند مدیریت کلی آنها توسط سیاست‌های دولتی انجام می‌شود. حدود ۶۳% از کل جمعیت سئول، از سیستم حمل‌ونقل عمومی استفاده می‌کنند که در مقایسه با دیگر شهرهای جهان قابل توجه است.

• سیستم حمل‌و‌نقل ریلی: سیستم حمل‌ونقل ریلی توسط دولت در سال ۱۹۷۴ ساخته شده و در سال ۲۰۰۸، 34.7 % از حجم سفرهای شهری را به خود اختصاص می‌داد. شبکه ریلی درون شهری در سئول از خطوط مترو و قطار سبک شهری (LRT) تشکیل شده است. سیستم مترو به‌وسیله سه شرکت عمومی مترو اداره می‌شود. این سیستم در سال ۲۰۱۰ از نه خط با ۲۹۳ کیلومتر طول تشکیل شده که روزانه ۶/۳ میلیون نفر را جابه‌جا می‌کند. سیستم LRT توسط سرمایه بخش خصوصی در نواحی با خدمات حمل‌ونقلی کمتر جهت ایجاد توسعه منطقه‌ای متعادل ایجاد شده است. این شبکه شامل ۸ خط با ۷۳/۷ کیلومتر طول می‌باشد. برای این خطوط، تسهیلات و امکانات متنوعی پیش‌بینی شده است. برای مثال در راستای بهبود امنیت، مانیتورهای تلویزیونی رنگی و هشداردهنده‌های اتوماتیک روی هر سکو احداث کرده تا مسافران از ورود و خروج قطارها مطلع شوند. ایستگاه‌های قدیمی‌تر و ترن‌ها از طریق نصب دستگاه‌های تهویه و تسهیلات مناسب برای افراد ناتوان؛ مانند بالابر، ویلچر و کف‌پوشهای لمسی، تجهیز شده است. برای بهبود کیفیت تبادل سفر بین شیوه‌های مختلف سفر و سازگاری با محیط‌زیست، ۲۴ پارکینگ در ۲۲ ایستگاه، همراه با ۴۷ جایگاه دوچرخه در ۴۷ ایستگاه ساخته شده است. شانزده ایستگاه، پارکینگ دوچرخه و پارکینگ ماشین دارند. شهرداری، طرح اولیه ریلی شهری را بر اساس آمار حمل‌ونقل ۱۹۹۶ تغییر داده است. همچنین حومه‌نشینی و رشد شهرهای اقماری جدید، تقاضا برای سرویس‌دهی سریع حومه‌ای را افزایش داد. بنابراین به منظور سرویس‌دهی سریع، طرح جدید ریلی شهری، فاصله بین ایستگاه‌ها را تا ۲ کیلومتر یا بیشتر افزایش داد. به علاوه، یک سیستم حمل‌ونقل ریلی سبک (LRT) جهت پاسخ به تقاضا و بهبود دسترسی از آن زمان در مرکز شهر سئول مورد توجه قرار گرفت.
• سیستم حمل‌ونقل اتوبوس: در شهر سئول، خدمات اتوبوس عمومی از سال ۱۹۵۳ شروع شد که به نوبه خود نقش مهمی در بهبود اقتصاد شهری و توسعه کالبدی داشت. طی دهه ۱۹۶۰، نقش اتوبوس‌ها در حمل‌ونقل شهری به سرعت افزایش یافت و در سال ۱۹۷۱ آنها ۷۴/۲% از حجم سفرهای درون‌شهری را تشکیل می‌دادند. هر شرکت در مسیرهای گوناگونی، خدمات‌رسانی می‌کرد بدون اینکه رقابتی بین شرکت‌ها وجود داشته باشد و در نتیجه کیفیت و سطح خدمات، تأثیری بر حجم مسافران نداشت. شهرداری سئول ابتدا سعی نمود که به قانونمند کردن شرکت‌های اتوبوس‌رانی بپردازد و بدین منظور اقدام به قانون‌مند کردن نرخ کرایه‌ها، تعداد وسایل نقلیه و تناوب خدمات نمود؛ ولی با توجه به عدم‌حمایت‌های دولتی و همچنین افزایش راه‌های ریلی درون‌شهری و همچنین افزایش مالکیت اتومبیل که موجب کاهش سهم مسافران از ۳۸% در سال ۱۹۹۴، به ۲۹.۵% در ۱۹۹۶ و بعدها ۲۶% در سال ۲۰۰۳ شد، گردانندگان سیستم اتوبوسرانی، تمایلی برای بهبود سطح خدمات نشان نمی‌دادند. این شرکت‌های خصوصی اتوبوس‌رانی، در عوض جستجوی راه‌هایی برای توسعه سهم بازار، به حداقل کردن هزینه‌های بهره‌برداری تمایل داشتند و این امر، کاهش تناوب و کیفیت خدمات را به دنبال داشت. در این راستا شهرداری، تلاش‌های گوناگونی جهت بهبود خدمات اتوبوسرانی انجام داد که از آن جمله می‌توان به توسعه خط ویژه اتوبوس (DBL) به عنوان یک استراتژی موفق جهت بهبود خدمات اشاره کرد. اولین خط ویژه در ۱۹۸۴ تأسیس شد، طول خطوط تا ۱۹۹۳ تنها ۸۹ کیلومتر بود. از آن به بعد، طول آنها بسیار سریع‌تر رشد نمود، تا اینکه در ۱۹۹۴ به ۱۷۴ کیلومتر و در سال ۱۹۹۶ به ۲۲۶ کیلومتر رسید. با این افزایش متوسط سرعت اتوبوس‌ها تا km/h ۲۰/۹ بهبود یافت. شهر سئول از سال ۲۰۰۴ اصلاحات اساسی در سیستم اتوبوسرانی به‌وجود آورده است. در این سال، شهرداری سئول بر اساس عملکرد هر اتوبوس، چهار رنگ را معرفی کرده است تا مسافران به راحتی نقطه شروع و پایان هر اتوبوس را در یک نگاه بفهمند. این خطوط شامل رنگ‌های آبی، سبز، قرمز و زرد است که اتوبوس آبی، اتصال بین مرکز شهر سئول و شهرهای اقماری را برعهده دارد، اتوبوس‌های سبز، ارتباط بین ایستگاه‌های مترو و خطوط اتوبوس اصلی یا نواحی مسکونی را انجام می‌دهند؛ اتوبوس‌های قرمز، نواحی اصلی و شهرهای اقماری را به هم وصل می‌کنند و نهایتاً اتوبوس‌های زرد به جاده‌های کمربندی در مرکز شهر و نواحی اصلی، خدمات‌رسانی می‌کنند. راحتی اتوبوس ها از سال ۲۰۰۷ با اقدامات زیر به طور چشمگیری افزایش یافت:

1. اجرای سیاست خطوط مرکزی مخصوص اتوبوس
2. برقراری سیستم اطلاعات اتوبوس
3. اجرای سیستم پرداخت یکپارچه
4. مدیریت شبه‌عمومی

هدف مقدماتی خط مرکزی ویژه اتوبوس، جلوگیری از افزایش ترافیک اتوبوس با توجه به افزایش تعداد وسایط نقلیه در جاده‌های شهر بود. سیستم مدیریت اتوبوس به منظور حفظ فاصله بین اتوبوس‌های در حال حرکت در خطوط ویژه اتوبوس معرفی شد. مکان فعلی اتوبوس و زمان تقریبی رسیدن می‌تواند با سیستم اطلاعات اتوبوس، که شامل برد LED نصب شده در هر ایستگاه است، چک شود. در سال ۲۰۱۰ شصت‌وهشت شرکت خصوصی خطوط اتوبوس را مدیریت می‌کرد، ۷۵۹۸ اتوبوس در هر روز ۴.۶ میلیون مسافر را جابه‌جا می‌کرد.

• کنترل‌های کارآمد روی اتومبیل‌های شخصی: اجرای سیاست‌های مرتبط با کاهش تعداد اتومبیل‌های تک‌سرنشین؛ شامل اجرای طرح روز بدون رانندگی، قیمت‌گذاری جاده‌ای، افزایش قیمت پارکینگ در نواحی مرکز شهر و نواحی پرتراکم است. به علاوه سئول، سیاست ابتکاری ایجاد پارکینگ‌های سبز برای مدیریت پارکینگ در محلات را اجرا کرده است.
• اجرای طرح‌های محدودکننده استفاده از اتومبیل شخصی: رانندگی در سئول به دلیل اجرای طرح پرداخت هزینه ازدحام در راستای کاهش ترافیک گرانقیمت است. این هزینه که متناسب با تراکم ترافیک در ساعت‌های مختلف روز محاسبه می‌شود، حجم ترافیک را کاهش داده و مردم را به سمت استفاده از حمل‌ونقل عمومی سوق داده است.
• اجرای طرح روز بدون رانندگی در هر هفته: این سیاست با هدف تشویق شهروندان برای عدم‌استفاده از اتومبیل شخصی در یک روز از پنج روز هفته (به غیر از شنبه و یکشنبه) اجرا شده است.
• اجرای طرح پارکینگ سبز: این طرح ابتکاری، با هدف تأمین توأمان پارکینگ و فضای سبز محلی در سئول اجرا شده است. این طرح با یک توافق دو جانبه بین شهرداری و مالکین انجام می‌شود. اجرای طرح به وسیله برداشتن دیوارهای منازل برای ساخت پارکینگ، ایجاد فضای سبز و تأمین امنیت با استفاده از دوربین‌های مداربسته توسط شهرداری انجام شده و مالکین، وظیفه حفاظت از فضای ایجاد شده و مدیریت محلی پارکینگ را بر عهده دارند.
• معرفی سیستم حمل‌ونقل هوشمند (ITS): سئول در هفت زمینه سیستم مدیریت ترافیک، سیستم پرداخت اتوماتیک، مدیریت اطلاعات ترافیک، مدیریت اطلاعات سفر، تشویق حمل‌ونقل عمومی، سیستم مدیریت پروازها و یکپارچه‌سازی زیرساخت وسایط نقلیه، از سیستم حمل‌ونقل هوشمند، بهره‌مند می‌شود.
• اجرای طرح‌های مشوق پیاده‌روی: اجرای طرح‌هایی در راستای کاهش سرعت و آرام‌سازی ترافیک در سئول به طور گسترده اجرا شده و تلاش برای تشویق پیاده‌روی و دوچرخه‌سواری در این شهر جالب توجه است.
• استفاده از روش‌های حمل‌ونقل پاک: بر اساس طرح‌های در نظر گرفته شده تمامی اتوبوس‌های درون شهری سئول قرار است که به وسیله اتوبوس‌های با سوخت CNG جایگزین شوند. به علاوه گسترش خطوط ریلی باعث کاهش آلودگی‌های زیست‌محیطی می‌گردد. به علاوه طرح‌های گسترده‌ای جهت توسعه سهم استفاده از دوچرخه و مسیرهای دوچرخه‌سواری برای سال‌های آتی برنامه‌ریزی شده است.       

لندن:

 برنامه‌ریزی الکترونیک سفر

سرویس آنلاین برنامه‌ریزی سفر، به مسافران این امکان را می‌دهد تا بتوانند مسیرهای مختلف سفرشان را کنترل کنند. نکته اصلی در موفقیت این سرویس، ارائه این اطلاعات آنی به شهروندان است. نسخه موبایلی این سرویس توسط توسعه دهندگان خصوصی انجام شد. این نسخه از امکاناتی مانند جی‌پی‌اس، رزرو تاکسی، و کنترل ترافیک آنی نیز برخوردار است.

استکهلم:

پرداخت الکترونیکی هزینه‌های طرح ترافیک

طرح ترافیک شهر استکهلم از ساعت 6:30 صبح تا 18:30 عصر ادامه دارد. اتوبوس‌ها، تاکسی‌ها، خودروهایی با سوخت سازگار با محیط‌زیست و اورژانس‌ها از این قائده مستثنی هستند. در دو سال اولیه اجراء طرح، بیشینه حجم ترافیک به مقدار 25 درصد کاهش یافت (یعنی یک میلیون خودرو از جاده حذف شد) و درآمد روزانه این طرح به سیصدهزار دلار رسید. این درآمد صرف بهبود حمل‌و‌نقل و خدمات موتوری گردید.

بارسلونا:

پیش‌بینی ترافیک به صورت پویا

مدیریت پارکینگ و دوربین‌های کنترل ترافیک، دو ابزاری‌ست که شهر بارسلون از آن سود می‌برد. حس‌گرهای نصب شده در پارکینگ‌ها و ویدئوهای ضبط شده، داده‌های آنی در خصوص فضای پارکینگ و میزان ترافیک ارائه می‌دهند. این داده‌ها از طریق سیستم وای‌فای به کاربر نهایی (شهروندان) انتقال می‌یابد. دوربین‌های کنترل ترافیک بوسیله فیبر نوری به سازمان کنترل ترافیک منتقل می‌شود تا مسوولان بتوانند این اطلاعات را تحلیل کرده و چراغ‌های راهنمایی را بر اساس ترافیک تنظیم کنند.

هونگ کونگ:

 اتوبوس‌های سبک عمومی

مینی‌بوس‌ها (PLB) نقش مهمی در حمل‌ و‌ نقل شهری هونگ کونگ دارند به ویژه در مناطقی که دسترسی موثر به آنها آسان نیست. این مینی‌بوسها دارای 16 صندلی هستند و خدماتی شبانه روزی ارائه می‌کنند. این خودروها می‌توانند پاسخی سریع به تقاضای بازار باشند و شهروندان را از شبکه حمل‌و‌نقل به مقصدشان برساند. این روش همچنین می‌تواند سبب کاهش حمل‌و‌نقل غیرقانونی در کلان‌شهرها شود.

بروکسل:

بزرگتر کردن مناطق عابر پیاده در مراکز شهرها

ترافیک یکی از مسائل حل نشده در پایتخت اروپا هم هست. در بروکسل، پایتخت بلژیک سالانه ۱۶۰ ساعت از وقت هر نفر در ترافیک اتلاف می‌شود و وضعیت ازدحام ترافیک در بروکسل از سال ۲۰۰۸ تاکنون تقریبا تغییر نکرده است.

یکی از برنامه‌های مسئولان بروکسل برای کاهش ترافیک، بزرگ‌تر کردن مناطق عابر پیاده است. در سال ۲۰۱۵ پیاده‌رویی در میدان مرکزی این شهر ساخته شد. ساختن مسیرهای بیشتر ویژه دوچرخه‌سواری، تغییر مسیر حرکت اتوبوس‌ها به مناطقی که درگیر ترافیک هستند و ... از برنامه‌های دیگر این شهر برای کاهش ترافیک است. با این وجود انتقادات زیادی به مسئولان شهری بروکسل می‌شود که چندین سال است اقدامات زیادی برای حل ترافیک این شهر انجام نداده‌اند.

میلان:

بر اساس معیار «تام تام» وضعیت میلان رتبه ۵۹ را از لحاظ ازدحام ترافیکی در جهان دارد. با این وجود برخی دیگر از رسانه‌ها میلان را از شهرهایی می‌دانند که ترافیک‌های سنگینی دارد. میلان هم برنامه‌ای مشابه به لندن برای کاهش ترافیک دارد. اسم برنامه میلان «نقشه سی» است. در این نقشه ورود هر خودرو گازوئیلی یا دیزلی به منطقه‌ای در مرکز میلان ممنوع است و ورود به این منطقه جریمه‌ای ۵ یورویی دارد. البته این جریمه برای ساکنین آن منطقه ۲ یورو است.

مسکو:

۴۸دقیقه در روز از وقت اهالی پایتخت روسیه در ترافیک تلف می‌شود. این شهر میان شهرهای بزرگ دیگر جهان رتبه ۵ را در ازدحام ترافیکی دارد. البته چند سال پیش این شهر رتبه دو را داشت. از سال ۲۰۱۴ شهردار مسکو از اجرای برنامه‌ای ۶ ساله‌ای برای کاهش ترافیک خبر داد؛ برنامه‌ای با بودجه ۶۲میلیارد دلاری. اهداف اصلی این برنامه توسعه حمل و نقل با مترو، ساخت‌وساز خیابان و ساختن ۳۰۰ کیلومتر راه برای دوچرخه‌سواری است.

لس‌آنجلس:

لس‌آنجلس با این که خطوط متعدد مترو دارد اما دهمین شهر پر ترافیک جهان است. با این وجود مسئولان این شهر هنوز باور دارند که با ساخت خطوط مترو بیشتر ترافیک را در شهرشان کاهش بدهند.

مکزیکوسیتی:

مکزیکوسیتی از لحاظ ازدحام ترافیکی رتبه یک را در جهان دارد. یکی از دلایل اصلی این موضوع هم جمعیت ۲۱ میلیونی این شهر است. وقت اهالی این شهر روزانه یک ساعت در ترافیک تلف می‌شود. یکی از برنامه‌های اصلی این شهر برای کاهش ترافیک توسعه حمل و نقل عمومی است. سال پیش مسئولان این شهر بودجه ۱۵۴ میلیون دلاری برای توسعه حمل و نقل شهری کنار گذاشتند. یکی دیگر از برنامه‌های این استفاده ارائه اطلاعات اینترنتی به اهالی مکزیکوسیتی برای پیدا کردن نزدیک‌ترین مسیر به مقصد است که خود باعث کاهش ترافیک می‌شود.

استانبول:

میان شهرهای بزرگ استانبول بعد از مکزیکوسیتی بیشترین حجم ترافیک را دارد. با این وجود در چند سال اخیر ازدحام ترافیک در این شهر به شکل محسوسی کاهش پیدا کرده است. در طول سال‌های گذشته مسئولان این شهر برای کاهش ترافیک انواع وسایل حمل و نقل عمومی را گسترش داده‌اند. ضمن این که قصد دارند برای کاهش حجم ترافیک شهرشان خطوط مترو را گسترش دهند.

ریودوژانیرو :

پایتخت برزیل هم ترافیکی همانند استانبول ولی با مقداری ازدحام کمتر است. ریودوژانیرو برنامه‌های متفاوتی برای کاهش ترافیک خود دارد؛ ساخت یک مرکز کنترل عملیات برای واکنش سریع‌تر در مواقع ضروری، ساخت یک شبکه «بی‌آرتی»، ساخت یک منطقه بزرگ دوچرخه‌سواری و... .

مادرید:

 در برنامه جدیدی که شهر مادرید به اجرا گذارده است، ورود خودرو به محدوده 500هکتاری مرکز شهر تا سال 2020 ممنوع شده است و برنامه‌ریزان شهری مشغول طراحی مجدد 24 خیابان شلوغ این شهر هستند تا آنها را به جای رانندگی، برای پیاده‌روی مناسب‌سازی کنند. این بخشی از طرحی است که هدفش کاهش استفاده روزانه از خودروهای شخصی است تا نسبت افراد مالک خودرو به افرادی که هر روز از خودروهایشان استفاده می‌کنند کاهش یابد و رقم آن از 29 درصد به 23 درصد برسد. رانندگانی که از قوانین جدید سرپیچی کنند، با جریمه حداقل 100دلاری روبه‌رو خواهند شد. علاوه بر این مقرر شده است خودروهایی که آلایندگی بیشتری دارند، پول بیشتری بابت پارک خودرو بپردازند. 

چنگدائو:

 مردمی که در شهر چنگدائوی چین زندگی می‌کنند، قادر خواهند بود پیاده ظرف حداکثر 15 دقیقه به هر جای شهر که می‌خواهند بروند. دو معمار مشهور ایالت شیکاگوی آمریکا به نام‌های آدریان اسمیت و گوردن جیل طرحی مدرن را برای این شهر چینی ارائه کرده‌اند که با اجرای آن، پیاده‌روی در شهر به مراتب آسان‌تر از رانندگی در آن خواهد بود. در طرح آنها خیابان‌های شهر چنان طراحی شده‌اند که افراد می‌توانند پای پیاده ظرف 15 دقیقه به هر جای شهر که می‌خواهند برسند. 

کپنهاگ:

شهر کپنهاک: ایجاد مدل یکپارچه حمل‌و‌نقل عمومی

شهر کپنهاک با ایجاد سیستم یکپارچه حمل و نقل عمومی قصد دارد تا تراکم ترافیک را به میزان قابل توجهی کاهش دهد. مسئولین این شهر توانسته اند سه اپراتور حمل و نقل را با داده‌هایشان به آژانس‌ها، شرکت‌ها و سیستم دولتی اتصال دهند. سیستم بلیط‌دهی آنلاین از طریق رایانه، تلفن‌های هوشمند و یا پیامک فعالیت می‌کند و اطلاعاتی در خصوص مکان، مقصد و تهیه بلیط به شهروندان ارائه می‌دهد. این سیستم هنگام تغییر وضع حمل و نقلی (بعنوان مثال از تاکسی به اتوبوس) کارآمدی و انعطاف پذیری زیادی از خود نشان می‌دهد. ترکیب ایستگاه‌های اتوبوس و پارکینگ‌های دوچرخه و همچنین مترو سبب شده است که کپنهاک به شهری چندمنظوره تبدیل شود. سیستم اولویت‌بندی اتوبوس که از طریق امواج رادیویی و فنآوری جی‌پی‌اس فعالیت می‌کند سبب می شود تا این وسایل نقلیه از اولویت بیشتری در جاده بهره ببرند و سفر شما نیز کوتاه‌تر گردد. کاهش استفاده از خودرو در این شهر به میزان 83 درصد از تولید دی اکسید کربن کاسته است. تشویق شهروندان به استفاده از دوچرخه سبب شده تا 63 درصد از سفرهای درون شهری توسط دوچرخه انجام شود. طی طرح "امواج سبز"، این شهر توانسته سالانه از تولید حدود 90 هزار تن دی اکسید کربن بکاهد.

هم‌اکنون بیش از نیمی از جمعیت شهر کپنهاگ هر روز با دوچرخه سر کار می‌روند. این شهر این روند مثبت را مدیون تعیین مناطق تردد فقط پیاده‌ها در دهه 1960 است. این شهر که پایتخت دانمارک است، هم‌اکنون بیش از 200 مایل مسیر مخصوص دوچرخه دارد و کمترین درصد مالکیت خودرو را در میان شهرهای اروپایی به خود اختصاص داده است.هدف نهایی برنامه‌ریزی شهر کپنهاگ این است که یک بزرگراه مختص دوچرخه‌ها افتتاح شود که به همه مناطق حومه این شهر راه داشته باشد. نخستین مسیر از 28 مسیر برنامه‌ریزی شده در این طرح در سال 2014 افتتاح شد و 11 مسیر دیگر تا پایان سال 2018 افتتاح خواهد شد.

شهر هانگزو (چین): سیستم دوچرخه سواری عمومی

این شهر از بزرگ ترین شهرهای دارای سیستم استفاده از دوچرخه است.شهر هانگزو دارای 67 هزار دستگاه دوچرخه و سه هزار ایستگاه است. روزانه در این شهر 230 هزار دوچرخه اجاره می‌رود. یکی از دلایل استفاده از دوچرخه در این شهر سهولت آن است. این دوچرخه ها را میتوان از طریق کارت های هوشمند اجاره کرد. این کارت ها همچنین برای استفاده از دیگر وسایل نقلیه عمومی نیز استفاده می‎گردند. تلفیق این سیستم حمل‌و‌نقل با صنعت توریسم و ایده‌های نوآورانه تبلیغاتی سبب ایجاد درآمد برای این شهر گشته است.

نتیجه گیری

با بررسی های صورت گرفته از سیاست های کنترل ترافیک در چند ین شهر میتوان نتیجه گرفت که کدام روش ها با توجه به شرایط و موقعیت آن ها میتواند در کنترل و ترافیک زدایی مراکز  شهرها من جمله قزوین موثر  باشد که به صورت طبقه بندی شده در جدول زیر ارائه گردیده :

ردیف	مشترک	غیر مشترک
شهر سئول	بهبود سیستم خطوط ریلی شهری و اتوبوس توسعه ممتد خطوط ریلی و خطوط ویژه اتوبوس بهبود سرعت و راحتی در ارائه خدمات کنترل‌های کارآمد روی اتومبیل‌های شخصی تشویق به عدم‌استفاده از اتومبیل شخصی اجرای سیاست‌های پارکینگ معرفی سیستم حمل‌ونقل هوشمند (ITS) تلفیق و هماهنگی سیستم‌های حمل‌ونقل در ناحیه کلان‌شهری تسهیل جریان بین روش‌های حمل‌ونقل یکپارچگی شبکه حمل‌ونقل به یکدیگر برای پاسخ به تقاضای سفر منطقه‌ای اجرای سیاست‌های مرتبط با حمل‌ونقل پاک بهبود امکانات پیاده‌روی تشویق روش‌های سفر سبز و بهبود تسهیلات حمل‌ونقل
لندن		برنامه ریزی الکترونیک سفر
استکهلم	پرداخت الکترونیکی هزینه‌های طرح ترافیک
بارسلونا	پیش بینی ترافیک به صورت پویا
هنگ کنگ	اتوبوس‌های سبک عمومی
بروکسل	بزرگتر کردن مناطق عابر پیاده در مراکز شهرها
میلان		برنامه ریزی الکترونیک سفر
مسکو		ساخت مترو و راه دوچرخه
لس آنجلس		ساخت مترو
مکزیکوسیتی		توسعه حمل و نقل عمومی
استانبول		توسعه حمل و نقل عمومی،مترو
ریودوژانیرو	ساخت یک مرکز کنترل عملیات برای واکنش سریع‌تر در مواقع ضروری،بی آر تی
مادرید	ممنوعیت ورود خودرو به مراکز شهر،پرداخت پول بیشتر برای خودرو هایی که آلایندگی بیشتری دارند ، هزینه بالای جریمه خودرو ها
چنگدائو	طراحی شهر به گونه ای که پیاده روی از ماشین سریع تر به مقصد میرسیم
کپنهاک	ایجاد مدل یکپارچه حمل‌و‌نقل عمومی
هانگزو( چین)		سیستم دوچرخه سواری عمومی

پیشنهادات

با توجه به بررسی های انجام شده در شهرهای مختلف و همچنین وجود ترافیک در مراکز شهر قزوین پیشنهاداتی که میتوان ارائه نمود به شرح ذیل میباشد:

• ممنوعیت ورود خودرو به مراکز شهر،پرداخت پول بیشتر برای خودرو هایی که آلایندگی بیشتری دارند
• اتوبوس‌های سبک عمومی
• طراحی شهر به گونه ای که پیاده روی از ماشین سریع تر به مقصد میرسیم
• بهبود امکانات پیاده‌روی
• تشویق روش‌های سفر سبز و بهبود تسهیلات حمل‌ونقل